jeden wieczór w Konyi

Stop bezproblemowo, ok 19 byliśmy na miejscu i czekaliśmy na swojego cs hosta Emre.
Konya 1 milionowe miasto, bardzo gorące. Emere był mmm...jak to powiedzieć opiekuńczy do bólu. Poznał nas z kolegami, przed którymi musieliśmy udawać małżeństwo. Chłopcy zwracali się do siebie per "abii" - bracie, użycie innego słowa jest nietaktem. Mega sztywniactwo, zostało trochę rozładowane wspólnym przygotowywaniem grilla. Tu wreszcie mogłam zdecydować, który z kebabów lubię najbardziej (ADANA:), mięsko super przyprawione - mniam. Po 2 godzinkach cieszymy się, że nareszcie się wyśpimy,a Emre zabiera nas do rodziców. I scenariusz się powtarza i tam też udajemy małżeństwo. Okazuje się, że to słynna rodzina jubilerów, dyskretnie chowamy swoje badziewne obrączki ze srebrnej blachy i płoniemy ze wstydu. Błagalnym wzrokiem patrzymy na Emre, który wstaje i mówi, że musi popracować. O 11 w nocy?! A my?! Nie żebyśmy byli cięzkokapujący (hehehe), ale koleś zostawia nas skonanych podróżą z 6osobową rodzinką, gdzie tylko siostra (do siostry "abla") Emre mówi po angielsku. Spędziliśmy godzinę na sztucznych uśmiechach i piciu czaju. Słuchając jednym uchem historii rodzinnych, skupiliśmy się na przesłaniu telepatycznego komunikatu: "Emre wróć, chce nam się spać!".
Gdy konwenansów stało się za dość, udaliśmy się do domku Emre. Nasz kołcz się tłumaczył, że z szacunku do rodziców musiał nas przedstawić, ale my już byliśmy w stanie przed zasypialnym, więc już nic do nas nie docierało.

Następnego dnia Paweł stwierdził, że ma dość zwiedzania, a Konańczycy działają mu na nerwy (po prostu wytykali nas palcami, śmieją się w twarz, robiąc zdjęcia jak małpą w zoo). A zatem zostawiłam marudę w kafejce internetowej i poszłam zwiedzać. Muzeum Mevlany to magiczne miejsce. Kiedyś była to świątynia, ale w ramach sekularyzacji Atatruk nakazał stworzyć tam muzeum. Ani trochę nie zmniejszyło to wagi i świętości jaką otacza się Mevlane - mistyka i założyciela zakonu tańczących derwiszy. Bardzo spodobała mi się jego sentencja: "Bądź takim jakim Cię widzą, albo takim za jakiego chcesz być widziany". Głębia i równoczesna prostota słów Mevlany jest bardzo piękna. Czytając krótkie fragmenty jego dzieł, zastanawiam się gdzie jest różnica pomiędzy derwiszami, a np. franciszkanami - czy nie chodzi o to samo?
Jako miłośnik (a raczej miłośnica) książek najbardziej zachwycałam się ręcznie malowanym Koranem - wzornictwo przepiękne. Muzeum warte uwagi:)
Niedaleko stara Konya, mury i niskie budowle - jakby się czas zatrzymał. Ale spieszyłam się do Pawła, a jeszcze chciałam zobaczyć Muzeum Rzeźbionych inskrypcji w drewnie i w kamieniu (tylko 3 TL). Wymyśliliśmy, że on jeszcze trochę zostanie w kafejce internetowej, a ja sobie pójdę do mojego muzeum. Bardziej od zbiorów podobał mi się budynek: ciekawe sklepienie. Odkryłam, że po turecku lew to Aslan, ciekawe czy właśnie to tureckie słowo zainspirowało autora "Opowieści z Narni".

*****************************************************************************************************************************
Stop smoothly, about 19 were on the spot and waited for his host cs Emre.
Konya a city of millions, very hot. Emer was mmm ... how to say caring for the pain. We met with colleagues from whom we had to pretend to be married. The boys turned to each other as "Abii - brother, using a different word is tactless. Mega rigidity, was discharged a little barbecue joint preparation. Here, finally, I could decide which one I like best kebabs (ADANA:), super-spiced meat Get - yum. After 2 Hours of happy that finally the wyśpimy and Emre takes us to the parents. And the pattern is repeated, and there too we pretend marriage. It turns out that the famous family of jewelers, discreetly hiding its nothing worth rings made from silver sheet and burn with shame. Imploring eyes look at Emre, who stands up and says he needs some work. About 11 at night? And we? Not that we were cięzkokapujący (hehehe), but the guy leaves us with the journey skonanych 6osobową your family, where only sister (the sisters 'Abel'), Emre speak English. We spent an hour on the artificial smiles and drinking czaju. Listening to one ear, family history, we have focused on sending a telepathic message: "Emre back, he wants us to sleep."
When the conventions has become a pretty, we went to the house Emre. Our Kołcz be explained that with respect to your parents had to present us, but we've already been able zasypialnym before, so I've nothing to be touched by us.

The next day, Paul said that it had quite a visit, and Konańczycy work on his nerves (I simply point at our fingers, they laugh in your face, taking pictures like a monkey in a zoo). So I left lingerer in an internet cafe and went to visit. Mevlana Museum is a magical place. It was once the temple, but the secularization Atatruk ordered to create a museum. Not a thing did not diminish the importance and sacredness that surrounds the Mevlana - mystic and founder of the Order of the dancing dervishes. I really liked the sentence: "Be so what you see, or that for which you want to be seen." The depth and simplicity of the words of Mevlana simultaneously is very beautiful. Reading short passages of his works, I wonder where is the difference between dervishes and others, including the Franciscans - are not about the same?
As a lover (or rather miłośnica) books, the most admired of hand-painted Quran - beautiful design. Museum of interesting:)
Near the old Konya, low walls and buildings - as if time has stopped. But I was hurrying to Paul, and still wanted to see the Museum of inscriptions carved in wood and stone (just 3 TD). Invented, he is still a little in an internet cafe, and I myself will go to my museum. More than the collections I liked the building: interesting vault. I have found that in Turkish Aslan the lion is, I wonder if that is what inspired the Turkish word the author of "The Chronicles of Narnia."